فلفل فلفلانی

فلفل فلفلانی

قطعاً یکی از پر التهاب ترین و هیجان انگیز ترین صحنه های کودکیم، پیدا کردن فلفل شیرین یا "کند" بین فلفل کبابی ها بود. همیشه سعی میکردم یه الگوی خاصی بین فلفل ها پیداکنم که بتونم از طریقش "کمتر بسوزم!". وقتی چنتا پشت سر هم شیرین در میومد حسابی کیف میداد. بعضی وقت ها هم یه "فلفل پهلوون" رد میشد و تون زندگی به "دور تند" تغییر میکرد. یعنی بدو آب و ماست و شیر و هرچی که تسکین دهنده بود بخور تا کمتر بسوزی! ولی اعتراف میکنم کیف میداد. حالا بعد از اون سالها من الان با تجربه شدم و الان تیم ملی یه کشور کوچیک رو تو مسابقات "فلفل جدا کنی" مربی گری میکنم. حالا نکته اینه. چیه؟ چند وقت پیش، نزدیکای خونه یه سورس فلفل شیرین پیدا کردم. فلفل هایی که اینجا میاره واقعاً "فاقد التند" هستن. یعنی دریغ از کمی تندی. همه چیش درسته ها فقط یه مشکلی داره. همشون شیرین هستن! بله دقیقاً مشکلش اینه که دیگه هیچ فلفل تندی نداره. برای همین دیگه بعد یه مدت که بیستا بیستا میخوردم دیگه الان دوست ندارم. خسته شدم از بس یکنواخت شده.
این شبیه دامیه که خیلیا تو زندگیشون بدو بدو میرن تا بهش برسن. یه زندگی موود شده! بدون مشکل. بدون دردسر. بدون درد پا. حتماً حدس میزنید بعدش چی میشه؟ یکنواختی زندگی. همیشه باید تو زندگی کمی فلفل تند باشه. اینکه "فلفل تند" زندگیتون زیاده یا کم اون یه بحث دیگست. ولی زندگی بدون "تندی" بی معنیه.
با شور زندگی کن.