امروز برای راه اندازی کاری دنبال یه اپلیکیشن بودم. همینجوری که برا خودم سرچ میکردم رفتم به سایتی که خیلی یکهو رفت تو مُخَم. ابتدای معرفی اَپ ها یه مطلبی خیلی خیلی خیلی خیلی نابود کننده ای نوشته بود که اگر کسی ندونه اصلاً قاطیه بازیه موفق شدن نَمیشَد. "خَر کَمالیسم". ترجمش نمیکنم چون ترجمش به فارسی سخته. اصطلاحاً تو کَمِستان میگن از بس تو ابتدای کار به فکر بی عیب و نقص بودن کاره هستیم که روزها و هفته ها و سالها میگذره و آخرش هم کار رو از ترس نقص داشتن شروع نمیکنیم. عجب جهل ناجوری. خیلی عجیبه. نمیدونیم که هیچ وقته هیچ وقت اول یه کاری بی نقص نخواهد بود. بابا هیچوقت. داری داستانو؟ هیچ وقت. وقتی کاری شروع میشه و ادامه پیدا میکنه و طرف دنبال بهتر شدنشه اونوقت روز به روز کار بهتر میشه. والسلام. اگر به این راز عمل کنید از من داشته باشین موفقیتی افسانه ای خواهین داشت. کار رو شروع کن هرجوری که شده و کم کم بهترش کن. تو خواب "خوب شروع کردن" بری دیگه میری تو باقالیا. امتحان کن اگر نتیجه نگرفتی هرچی دوست داشتی به داور بازی، کلمات خاص زبان فارسی رو نثار کن.
بله، یه جور وسواس از سر بی تجربگیه معمولا.
فکر کنم بیشتز از I’m not enough میاد.
تو یه داستانایی افتادم که اصلا هیچ رفتاری از ادمیزاد برام ساده نیست.
کلاً نوابغ خیلی خاص هستن.
سلام
…
من خیلی دچار مشکل کمالگرایی هستم
…
I’m not enough باعث میشه بری تو باقالیا. منظورم کمال گرا شدنه.