من مرده ی این جمله ی Hans Zimmerام. دقیقاً یه کار رو شروع میکنی و بعد "ول نمیکنی" و هرچی هم پیش میاد بازم ادامه میدی، اون وقته که بعد یه مدت فکرای جدید و چیزای جدید خودشون رو نشون میدن. نکته تو همین ول نکردنه. اون کسی که نا امیدی رو ول نمیکنه مگه همین قانون رو عینیت نبخشیده؟ دقیقاً خودش این قانون رو اثبات میکنه. اون در "نتیجه نگرفتن" خودش به نتیجه رسیده. نه؟ چون نا امیدی رو ول نکرده وبه نتیجه ی ول نکردن نا امیدی یعنی "به نتیجه نرسیدن" رسیده! با شور زندگی کن.